krok pierwszy [ERICK FROMM - ucieczka od wolności]

Długo oczekiwany i przemyślany dzień

Krok pierwszy

Jakby zaczęcie od nowa

Czuję się szczęśliwa i wiem że działanie to jest podstawa posuwania się do przodu

Znów będzie więcej wyzwań

Ale "pod górkę" to  moje drugie imię hehehe

Nie boję się

(są sytuacje w których się boję)

Oprócz braku zdrowia najbardziej boję się braku zmiany i stagnacji

Ale teraz się nie boję

Dojrzałam do tego

Brzmi to jak zagadka i hieroglify egipskie

Czasem myślę, że jestem grzesznicą
Czasem myślę, że jestem bez wad
A czasem zupełnie już nie wiem kim jestem
Lecz wiem, że są więksi święci niż ja

Gdzieś między złem i dobrocią
Między racją słuszną i nie
Gdzieś między sercem ciepłym i chłodnym
Między tym wszystkim spędzam swe dnie

Czasem jestem wściekła jak osa
A czasem słodka jak miód
A Innym znów razem liczę błędy i skazy
I nie wiem kim jestem i już

Raz zajrzę Bogu do księgi

I sprawdzę stan swoich akt

I będę już wiedzieć piekło czy raj

Czy też mam się błąkać jak ptak

Martyna Jakubowicz - Gdzieś między

czasami to gdzie się urodzisz

tak silnie wpływa na to jak masz żyć

że ty masz dość mało do powiedzenia

zostałeś zaprogramowany w pewien sposób przez otoczenie

zostałeś trybem w maszynie, bez której jesteś bezużyteczny

rzeczy których szczerze nie nawiedzę to ciągłe zainteresowanie innymi ludźmi zamiast własną dupą

świat jest taki piękny

jest tyle rzeczy do rozmowy

ale jakoś istnieją społeczności w których obgadywanie innych jest numerem jeden

zwłaszcza czekając na te smaczki sensacji

ludzie bawią się w bogów

wiedzą lepiej co ty powinieneś zrobić i kiedy

jakie poniesiesz konsekwencje

lub jakie powinieneś ponieść

znają twoje intencje

bo są tak idealni że prawie potrafią czytać w myślach

a przecież ich życia są tak idealne

oni nie popełniają błędów

wręcz książkowo zawsze wybierają dobrze i słusznie

rzygam na te maski ochów i achów jacy to wszyscy są szczęśliwi i piękni

drugą rzeczą której szczerze nienawidzę to wydawanie osądów

kim ty jesteś drugi człowieku żeby oceniać innego?

mówię tu o takich mocnych osądach i słowach

kto ma wiedzieć, to wie o czym mówię

stań przed lustrem, spójrz sobie w twarz i zadaj pytanie

jakim człowiekiem jestem?

kim jestem że pozwalam sobie być sędziom innych?

kto daje Mi prawo do decydowania o czyimś losie?

Czy śledzenie, raportowanie innych nie było też częścią faszyzmu?

czym różniły się te zachowania kiedyś i czym różnią się teraz?

czyja motywacja jest słuszniejsza? i kto obiektywnie jest w stanie to ocenić?

czy zwykłe "chciałem dobrze" lub to dla "dobra ogółu" usprawiedliwia jakiekolwiek zachowanie?

a może jest tak że jak chcesz kontrolować grupę wystarczy dać im pomysł,  że jakieś zachowanie jest dla nich zagrożeniem?

i grupa zacznie sobie patrzeć na ręce innych w strachu przed  "zatruciem"?

pytanie jest gdzie i kiedy pojawią się granice? jak daleko będzie można się posunąć i to nadal będzie ok?

anyway

żeby mieć spokój często trzeba się nie wyróżniać

a ja od zawsze miałam z tym problem

z byciem przeciętnym

odkąd pamiętam przeciętność wydawała  śmiertelnie nudna i trudna

i nawet jak przynosi korzyści mi zwyczajnie nie wychodzi

po prostu jestem dziwna

mam swoje wizje co do życia i świata

a ostatnią rzeczą którą jestem w stanie zrobić to poddać się

nawet jeśli to walka z wiatrakami

***********************

czy robię to dla siebie

i tak i nie

03042021

KROK PIERWSZY - ciesz się życiem

tu zachęcam  do obejrzenia filmu gonciarza - krok pierwszy
ale ciągnąc temat
jak cieszyć się życiem?
co cię cieszy w życiu?

pierwszym krokiem byłoby na mojej liście zadanie sobie pytania

co Cię cieszy?

i ( o ile nie jest to nic destrukcyjnego) zaczęcie tego robić

myślę że kluczem do szczęścia i samozadowolenia

jest ROBIENIE

mam wrażenie że ludzie którzy mają największą tendencje do depresyjności ( nie mówię o depresji jako chorobie), narzekania, niezadowolenia 

są to ludzie którzy generalnie nie lubią robić nic

ludzie którzy wykazują proaktywne podejście do życia 

są zazwyczaj szczęśliwsi i radośniejsi bo robienie czegokolwiek w sensie aktywne spędzanie czasu co by to nie było daje dużo więcej satysfakcji

niż nie robienie niczego

i chyba stad też duża ilość ludzi dzisiaj z problemami psychicznymi

bo propagowane jest pasywne podejście do życia

zamiast żyj!

obserwuj życie znad ekranu

nie mam co prawda TV ale przez ta pandemie zauważyłam że dużo więcej czasu spędzam przed ekranem telefonu  i wprost proporcjonalnie jak przez to spada zadowolenie z życia

to jest tragiczne, klika ostatnich dni było naprawdę ciepłych i spędziłam je aktywnie na dworze i muszę przyznać że czuję się o niebo lepiej 

czasem mam ochotę w ogóle zrezygnować z posiadania telefonu

lub ograniczyć się do telefonu typu "dumb phone"

bo bardzo łatwo jest wpaść z pozycji "PRZEŻYWANIE ŻYCIA"

na "obserwowanie życia" (innych) 

i nie wiem czy samą silną wolą da się ochronić przed tą tendencją

może są potrzebne fizyczne kroki (brak smartfonu)

bo np nie jedzenie "junk food" wymaga ode mnie fizycznego nie posiadania w domu takiego jedzenia inaczej nie będę w stanie się ograniczyć, po prostu go nie kupuje ani nawet nie podchodzę do niego w sklepie

nie mam też facebooka na telefonie aby się ograniczyć od przeglądania 

druga opcją mogłoby być tak wypełnianie sobie czasu żeby nie mieć czasu śmieciowe "rozrywki"

ale no będąc skazanym na siedzenie w domu non stop zaczyna być ciezko

dobrze że ten lockdown się kończy

witaj życie spowrotem!!

"a może warto się odważyć"