krok pierwszy [ERICK FROMM - ucieczka od wolności]

Długo oczekiwany i przemyślany dzień

Krok pierwszy

Jakby zaczęcie od nowa

Czuję się szczęśliwa i wiem że działanie to jest podstawa posuwania się do przodu

Znów będzie więcej wyzwań

Ale "pod górkę" to  moje drugie imię hehehe

Nie boję się

(są sytuacje w których się boję)

Oprócz braku zdrowia najbardziej boję się braku zmiany i stagnacji

Ale teraz się nie boję

Dojrzałam do tego

Brzmi to jak zagadka i hieroglify egipskie

Czasem myślę, że jestem grzesznicą
Czasem myślę, że jestem bez wad
A czasem zupełnie już nie wiem kim jestem
Lecz wiem, że są więksi święci niż ja

Gdzieś między złem i dobrocią
Między racją słuszną i nie
Gdzieś między sercem ciepłym i chłodnym
Między tym wszystkim spędzam swe dnie

Czasem jestem wściekła jak osa
A czasem słodka jak miód
A Innym znów razem liczę błędy i skazy
I nie wiem kim jestem i już

Raz zajrzę Bogu do księgi

I sprawdzę stan swoich akt

I będę już wiedzieć piekło czy raj

Czy też mam się błąkać jak ptak

Martyna Jakubowicz - Gdzieś między

czasami to gdzie się urodzisz

tak silnie wpływa na to jak masz żyć

że ty masz dość mało do powiedzenia

zostałeś zaprogramowany w pewien sposób przez otoczenie

zostałeś trybem w maszynie, bez której jesteś bezużyteczny

rzeczy których szczerze nie nawiedzę to ciągłe zainteresowanie innymi ludźmi zamiast własną dupą

świat jest taki piękny

jest tyle rzeczy do rozmowy

ale jakoś istnieją społeczności w których obgadywanie innych jest numerem jeden

zwłaszcza czekając na te smaczki sensacji

ludzie bawią się w bogów

wiedzą lepiej co ty powinieneś zrobić i kiedy

jakie poniesiesz konsekwencje

lub jakie powinieneś ponieść

znają twoje intencje

bo są tak idealni że prawie potrafią czytać w myślach

a przecież ich życia są tak idealne

oni nie popełniają błędów

wręcz książkowo zawsze wybierają dobrze i słusznie

rzygam na te maski ochów i achów jacy to wszyscy są szczęśliwi i piękni

drugą rzeczą której szczerze nienawidzę to wydawanie osądów

kim ty jesteś drugi człowieku żeby oceniać innego?

mówię tu o takich mocnych osądach i słowach

kto ma wiedzieć, to wie o czym mówię

stań przed lustrem, spójrz sobie w twarz i zadaj pytanie

jakim człowiekiem jestem?

kim jestem że pozwalam sobie być sędziom innych?

kto daje Mi prawo do decydowania o czyimś losie?

Czy śledzenie, raportowanie innych nie było też częścią faszyzmu?

czym różniły się te zachowania kiedyś i czym różnią się teraz?

czyja motywacja jest słuszniejsza? i kto obiektywnie jest w stanie to ocenić?

czy zwykłe "chciałem dobrze" lub to dla "dobra ogółu" usprawiedliwia jakiekolwiek zachowanie?

a może jest tak że jak chcesz kontrolować grupę wystarczy dać im pomysł,  że jakieś zachowanie jest dla nich zagrożeniem?

i grupa zacznie sobie patrzeć na ręce innych w strachu przed  "zatruciem"?

pytanie jest gdzie i kiedy pojawią się granice? jak daleko będzie można się posunąć i to nadal będzie ok?

anyway

żeby mieć spokój często trzeba się nie wyróżniać

a ja od zawsze miałam z tym problem

z byciem przeciętnym

odkąd pamiętam przeciętność wydawała  śmiertelnie nudna i trudna

i nawet jak przynosi korzyści mi zwyczajnie nie wychodzi

po prostu jestem dziwna

mam swoje wizje co do życia i świata

a ostatnią rzeczą którą jestem w stanie zrobić to poddać się

nawet jeśli to walka z wiatrakami

***********************

czy robię to dla siebie

i tak i nie

03042021