czerto.

Staliście się jednym powodem z którego jeszcze przeszło mi przez myśl, żeby tu zostać.
Ale wiem, że muszę realizować swój plan.
Absurdlanie drugi skrajny wniosek po it - pomyślałam, że chyba poradzę sobie tam gdzie będę.
Realizacja mojego pomysłu wydaje mi się jeszcze bardziej fascynująca.
Mam mało czasu, muszę przyłożyć się do nauki i zdobywania wiedzy.

ps życie zawsze jest trudne.
ale łatwiej o tym zapomnieć jak świeci słońce ;)














ps II
żule mani
skąpari
wieelki dżem.



.tyle.

włochy.

I have to admit that Italy is one of the nicest places that I saw.

I expecting something else, but I'm pleasantly surprised :D.. maybe outside the a man from the train.

niezły cover

yeaaaaa




Urlop!

Przepis na "rzewną" balladę by CeZik. Niezły jest!

znowu temat top.
no ale że mam czas w pociągu to poruszę kolejny raz ((:

wczoraj ktoś mnie zapytał o to jakie są plusy mieszkania tam. (gdzie mieszkam) i o dziwo plusów wymienić zbyt dużo nie potrafiłam. a skoro już TU jestem mogłabym znać jakieś plusy tejże egzystencji.
z tych które wymieniłam to praca, że o nią łatwiej. i ogólnie możliwości ale w sumie tak naprawdę jaki to argument,bo jak ktoś chce poradzi sobie wszędzie:)
więc możne naprawdę czas na zmiany, właściwie to będąc tu chciałam osiągnąć dwie rzeczy
jedną osiągnęłam
drugiej nigdy nie osiągnę
wiec jaki sens tu tkwić






.

niniejszym ogłaszam że jestem dwulicowa.
i na dodatek hipokrytyczna
...














































i piszę to w nadziei że dzięki temu będzie mi lżej.
a nie będzie
dobrze że weekend zapowiada się spoko
.

my polish dream.

(bla bla bla - paplanina)




Jako, że ostatnio na własne życzenie straciłam trochę na anonimowości, obiecałam sobie że będę pisać rzadziej... w sumie nie wiem skąd taka relacja, ale tak postanowiłam.
Noi w ogóle miałam max 2 razy pisać w miesiącu...
Lecz jakoś mam dziś wene.
I na dodatek napiszę coś o sobie na początek a nie o przemyśleniach.


Ostatni tydzień męczę się strasznie nad napisaniem ostatniej strony do przepustki na zakończenie mojej edukacji. I mimo że jest to najmniejsza część jaką mam zrobić jest najtrudniejsza. Nie wiem o co chodzi, ale może o obawę, że to już definitywny koniec. Większość elementów mojego życia tłumaczyłam sobie tym, że 'muszę skończyć szkołę' lub 'najpierw muszę skończyć szkołę'. Gorzej, że skończy mi się wymówka. To jest takie ciężkie - podjąć mądrą decyzję co dalej. Wiem, że można nic nie robić i żyć dalej, ale je nie chce żeby żaden kolejny miesiąc życia przeleciał mi przez palce, jak ostatnie 3-4 lata (jestem tu 4,5 roku. jakaś masakra PRAWIE PIĘĆ LAT!!!!, czy to możliwe?.. aż liczyłam 3 razy..).  Wracając - wręcz boję się to dokończyć, bo zgodnie z moim planem życiowym, musi się to wiązać ze zmianami.. i niby żyjąc tu powinnam być na to gotowa. Choć nie wiem czy da sie w życiu na cokolwiek nowego "być gotowym". 


Wszystko zawsze okazuje się trudniejsze niż sobie wyobrażaliśmy. Czasem myślę sobie, że mogłam mieć zupełnie inna przeszłość. Łatwiejszą. Tylko przypadek spowodował, że żeby cokolwiek "osiągnąć" (jeśli w ogóle to tak można nazwać) musiałam sama sobie radzić.
Mogłabym urodzić się np w rodzinie której nie brakuje kasy, a rodzice mają bardzo dużo czasu żeby skupić się na rozwoju "duchowym"dziecka i  od dzieciństwa uczyć się języków (albo być przynajmniej świadomą, że to ważne), gry na czymkolwiek,  studiować dziennie, być utrzymywaną przez rodziców, jeździć na wycieczki za granice (wakacje, ferie), być modnie ubraną, mieć kasę żeby gdzieś wyjść, nie porównywać się, o zbyt wiele nie martwić. 
Może wtedy teraz wkroczyłabym w swoją "dorosłość" przez pryzmat prawie kompletnie beztroskiej młodości. I większość ludzi choć (pewnie nie zdają sobie z tego sprawy) którzy żyją tu - tak właśnie przeżyło swoje pierwsze ćwierć wieku. 
Dla sporej części warszawiaków to standard, i oni najczęściej mówią "Ale masz fajnie, że mieszkasz bez rodziców". Tylko, że mi z rodzicami było też fajnie. W ich fajnie mieści się "powrót do domu o której chcesz i bark marudzenia" heh, jakby to cokolwiek miało wspólnego z życiem. Noi jak sobie tak myślę, że też mogłabym byś takim "dzieckiem szczęścia". Ale tego się nie wybiera, to los o tym decyduje. 
I teraz stojąc ze świadomością jakie są konsekwencje różnych własnych decyzji przed podjęciem kolejnej - się boję. 
Chciałabym doświadczyć bycia już "dorosłym szczęścia". 
W "dorosłości" już nie to co wcześniej decyduje o poziomie bezstresowości, zadowolenia, poczucia sensu i wartościowości wykorzystana czasu co wcześniej, ale za kilka lat to się okaże.
 Znów zrobię bilans i pragnę żeby był on inny. Żebym była dumna, że dobrze wykorzystałam kolejne pięć lat i że czas nie przeleciał mi przez palce. Jest tak wiele możliwości, o tak wielu rzeczach marze, o tylu wiem, że są najważniejsze że trudno zdecydować z zachowaniem równowagi.
Można próbować po kolei różnych rzeczy, ale wtedy nie wiadomo jak wypadnie bilans. 
Nie chcę pisać wprost o czym myślę, ale mam skrajne pomysły. Jak zresztą zawsze hehe.


Czytałam trochę przeżyć ludzi, którzy szli drogami o których myślę i muszę przyznać, że moje wyobrażenia chyba mogą się rozmijać z rzeczywistością.




I teraz powinnam wrócic do pisania mojej ukochanej ostatniej strony. Żeby postawić w końcu kropkę nad i. I nie trwać ciągle w jednym etapie. "Coś się kończy, coś zaczyna" (jak pisał Sapkowski).




~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Mam postanowienie wcześniej wstawać i dobrze pożytkować ten czas. Dość trudne do zrobienia.


Najgorsze we wszystkim jest to, że nie zadowala mnie w prawie żadnej dziedzinie przeciętność (może poza ogólnie pojętym tematem ludzi). A jakakolwiek ponad przeciętność jest ponadprzeciętnie trudna do osiągnięcia.
Co utrudnia osiąganie i stawianie rozsądnych celów a w efekcie kształtuje poziom samozadowolenia ;]


zagmatwałam i za duzo napisałam
niniejszym idę prostować wlosy jutro muszę wcześnie wstać ;/

small part of my life

obrazki ukazujące część moich postanowień.

nie koniecznie dosłownie;)

:D

nigdy więcej ruskiego wina musującego. - niet russkoje igristoje

Podobno czytając co piszę tu można odnieść wrażenie że jestem zagubiona i raczej depresyjna :D
Kto wie może coś w tym jest:P
No ale może napiszę coś w temacie zapobiegliwie.
Dużo łatwiej pisać o rzeczach które aktualnie Cię denerwują lub uszczęśliwiają.
A że w ciągu miesiąca znajdą się 2 - 3 tematy odpowiednio nasycone emocjonalnie do opisania, o tych akurat piszę. A że najczęściej są to jakieś cięższe rozkminy, przyznaje mogą tak brzmieć.


ps. nie mam depresji, załamania, radzę sobie :D




Noi może dopiszę coś o anonimowości, jako że ostatnio się trochę upubliczniłam.
Dla tych, którzy uważają ideę bloga za beznadziejną - nie zabronię nikomu tak myśleć - ale mogę dodać, że jestem daleka od opisywania dzień po dniu swoich przeżyć. Piszę o przemyśleniach, które jak ktoś mnie dobrze nie zna najprawdopodobniej i tak nie zostaną zrozumiane. Więc dużo swojego życia nie udostępniam, a pisać poprostu lubię.

two songs the best of the best

freedom. !!!

Co prawda nie dokończyłam poprzedniego postu jeszcze, ale ta informacja musi się znaleźć w nowym.

Freedom!.

Dziś zaczyna się pierwszy dzień upragnionej od dawna wolności.




mam absolutorium, podpisaną pracę, so time to change.


plan na najbliższy czas - dokończyć wszystko co zaczęłam. 
dwa kursy, dwa języki - klika krótkich miesięcy. 
obrona.
i będzie to freedom pełny.
mam tyle pomysłów, że nie wiem co najpierw.
mam nadzieję że zacznę teraz wolne, sensowne i wartościowsze życie.
ćwierć wieku musiałam na to czekać.
długo za długo ;)

WOLNOŚĆ.

już przed nią nie ucieknę.

jak pisał fromm.

.

więcej marzeń niż czasu by je spełnić : >

na rozstaju decyzji.






mysle
mysle
i niemoge wymyslic.
troche dół
ale mam pare koncepcji - zawsze lepiej niż nie mieć wyboru.




weekend na duzy plus:)))




jak znajdę chwile napiszę w tym temacie coś więcej.


[zdjęcia nie są moje. znalezione w internecie.]

Ostatnio dowiedziałam się  dlaczego zawsze kochałam turkus i błękit:

Aitutaki:

Położenie: (Nowa Zelandia) 

Część: wchodzi w skład Południowych Wysp Cooka

Ocean: Spokojny

Mieszkańcow: 1720 

Język: angielski, maoryski Wysp 

Powierzchnia: 18,3 km²

Info:

Bora Bora:

Położenie: na północny zachód od Tahiti.

Część:  French Polynesia

Ocean: Spokojny

Mieszkańcow: 5 000

Język: francuski

Powierzchnia: 44 km2

Pochodzenie wyspy: 

Info:

Caribbean:

Seychelles:

new year
lack new ideas
no new plans

today is last day of youthfulness..
:(((((((((((((


I know nothing































.

Biometrycznie rzecz biorąc hehe



I got a pocket, got a pocketful of sunshine
I got a love and I know that it's all mine
Ohhh
Whoa
Do what you want but your never going to break me
Sticks and stones are never gonna shake me
Nooo
Woah

Take me away! (Take me away)
A secret place!!(A secret place)
A sweet escape! (A sweet escape)
Take me away! (Take me away)
Take me away! (Take me away)
To better days! (To better days)
Take me away! (Take me away)
A hiding place! (A hiding place)




Choć od użerania się z tymi 40stoma stronami tekstu prawie nic mnie nie odciągało, to jednak chyba o wydarzeniach z boku odczuwam potrzeba napisania.


Nie jest to próba tłumaczenia czegokolwiek lub kogokolwiek ;)


Zastanowiłam się nad mocą plotki. Nie wnikając w stopień jej autentyczności, albo samego źródła.
Czasami te klika niepotrzebnych słów, do nieodpowiedniej osoby (albo wręcz odwrotnie odpowiedniej - zależy od intencji) może wywołać niezłą aferę i nieść daleko pogłos. 
Ludzkie domysły dopisują co swoje. I powstają historie godne telenoweli. 
Właściwie słyszałam o sobie różne rzeczy i raczej coraz mniej się tym ciśnieniuje, coraz mniej mnie dziwi. 
Ale widząc teraz jak plotka czy spore przejaskrawienie sytuacji (subiektywne odczucie) opowiedziane dalej może nabrać mocy. 
Właściwie czasem wystarczy rzucić jakiś tekst i dopowiedzieć - "tylko nikomu nie mów" i jak lawina dalej inni automatyczni wiedzą. 
Takiej puszczonej w eter opowieść czy tekstu już nie zatrzymasz.
Ale co dziwne dla mnie i o czym właściwie chce napisać -
Po pierwsze reakcje, rzadko zdarza się że słyszymy jakieś niusy i w nie wątpimy, zazwyczaj człowiek ma tendencje do przyjmowania tego jako pewnik. 90% Informacji - 90% ludzi przyjmuje w właśnie taki sposób.
Reakcja obgadywanego zazwyczaj nawet jeśli przyjmiemy "że sie nie przejmuje" to i tak jakoś to dotyka, wewnętrznie choć w najmniejszym stopniu wpływa na poddenerwowanie. 
Nikt nie lubi kiedy jego autentyczność jest przekłamywana.
Po drugie jeszcze dziwniejsze jest to, że ludzie zamiast zająć się sobą bawią się w takie rzeczy, powtarzanie dalej, dopytywanie, ciekawość o wszystkich w około. 
Nie potrafię znaleźć przyczyny - po co gromadzić taką ilość informacji o innych ludziach w swoim mózgu. 
Wygląda to tak jakby swoje własne życie było nudne, a innych fascynujące. 
Jakby czas poświęcony na rozmawianiu o innych poświęcić przykładowo nauce gry na pianinie to pewnie co drugi człowiek na świecie byłby muzykiem.
Właściwie to jak nie chcesz uczestniczyć w eventach typu "porozmawiajmy o" to i tak nie masz szansy tego zrobić bo musiałbyś się urodzić na innej planecie. Normalniejszej. 
I jeśli tylko taka by istniała z chęcią bym się tam przeprowadziła.
 Ale wracając na ziemię  - temat jest niepojęty. Od jakiegoś czasu mam faze na nieupublicznianie (idea bloga nie wnikając, niby mogłaby temu zaprzeczać, ale tak naprawdę co ja tu piszę o sobie - nic.), ale to nieupublicznianie zauważyłam z obserwacji  różnych wydarzeń, że nie ma wpływu na to czy będziesz obgadany/na  czy nie, to tylko kwestia tego, że w jednym źródle mniej możesz o czymś przeczytać.
I choć właściwie uznałam jakiś czas temu, że to co inni mówią czy myślą o mnie czy tym co robię niewiele istotne, to po ostatnim czasie muszę zweryfikować. 
Ciężko to przyznać ale w jakimś stopniu to ma znaczenie - bo jeśli zupełnie abstrakcyjny przykład: rozejdzie się plotka, że "jesteś tępy", to ludzie po jakimś czasie będą cię traktować jak "tępego" i doszukiwać się w każdym szczególe Twojego zachowania potwierdzenia. 
Powodem tego jest to, że chcą  być wiarygodni w swoich myślach, w tym co o Tobie mówili, myśleli, naturalnie chcą to potwierdzić - i tu 60% ludzi nie zmieni zdania nawet jak zobaczy że jest inaczej - powie dzisiaj miał/miała dobry dzień "i tak jest tępy".


Nie jest to temat do końca prze mnie rozkminiony więc niewykluczone ze zmienię zdanie hehe.




Pocketful Of Sunshine








































.

zaczynam sie gubic...
















Czasem myślę, że jestem grzesznicą
Czasem myslę, że jestem bez wad
A czasem zupełnie juz nie wiem kim jestem
Lecz wiem, że są więksi święci niż ja
Gdzieś między złem i dobrocią
Między racją słuszną i nie
Gzieś między sercem ciepłym i chłodnym
Między tym wszystkim spędzam swe dnie

Czasem jestem wściekła jak osa
A czasem słodka jak miód
A Innym znów razem liczę błędy i skazy
I nie wiem kim jestm i już

wiem że kombinowanie nie kończy się dobrze. zazwyczaj

ale czasem nie jest możliwe rozwiązanie sytuacji w najprostszy sposób

w związku z tym  "zabawa" w najlepsze  wyjście z sytuacji bywa komplikowana

i może się wiązać naginaniem sytuacji i nie mówieniem czegoś, lub mówieniem wymierzonym na efekt

zawsze to ganiłam. ale rozważając różne życiowe sytuacje można czasem dojść do wniosku że najłatwiej z jakieś sytuacji wybrnąć kombinowaniem

co robić w sytuacjach kiedy powiedzenie prawdy może wywołać awanturkę która będzie dotyczyła nie Ciebie personalnie?

czy są rzeczy które mimo tego że "trzeba zachować dla siebie" powinny ujrzeć światło dzienne?

jeśli nie ma dobrego wyjścia to czy zawsze najlepsze jest mówienie wprost

bezceremonilane komunikaty - czy w każdej sytuacji się sprawdzają

nie jestem przekonana że mówienie wprost, od razu, dosadnie szczerze zawsze jest najlepszym wyjściem z sytuacji

ale biorąc po uwagę późniejsze konsekwencje nie mówienia wszystkiego od razu - napewno prostrze.

zachowanie rozsądku bywa niełatwe.

:)

zagmatwane to co napisałam no ale nie będe pisać wprost :D

Look in my eyes,
shocked with terror.
Paralize 'n',
pull me over.
I'm so dumb,
and your so clever.
Scrutinize,
my best endeavour.
Come the day,
when I will leave,
I might cry,
You will bleed...

Chorus:
Empty skies but a butterflies wings beat silent like air
call us free by a promise torn, you said ill meet you there
Empty skies but a butterflies wings beat silent like air
call us free by a promise torn, you said ill meet you there
meet you there,
you know I'm there.

Is that alright?yeah.

Leave me out with the waste
This is not what I do
It's the wrong kind of place
To be thinking of you
It's the wrong time
For somebody new
It's a small crime
And I've got no excuse

 Is that alright?yeah.














Zaczęła się ta trudniejsza część- nie ze względu na pracę którą piszę.
Ale na decyzje, które trzeba kiedyś zacząć podejmować.
To jeden z elementów w życiu który jest trudny.
Jak już kiedyś mówiłam - potrafie decyzje rozważać wszytskie możliwe
ale podejmować.. hmm to już kwestia mega ciężka








a i jeszcze jedno. naprawdę rzadko mi coś imponuje e..e., ale to co usłyszałam jeśli jest rzeczywistością to mi zaimponowalo. 
lubię ludzi którzy z odwagą są w stanie ponosić konsekwencje tego co robią.






















9 Crimes - Damien Rice - cover Inês Asper Is that alright?

pamiętam dobrze ideał swój marzeniami żyłem jak król

wiem że jestem ciągle naiwna.


ale mówiono mi że przyjaźń istnieje.
i wierzyłam...






muszę wbić sobie do głowy, że nie wierzy się w to co mówią.
i że nie ma fenomenów
i że jak człowiek za dużo liczy to się najczęściej przeliczy.


kolejna cegiełka do mojej obojętności.








a w mieście włókniarzy niezmiennie, rodzinnie, relaksacyjnie ;]
no może poza netowymi zakupami wszystko na +




























.

brak słów.


dobrze ze ta mała idea mi zaświtała w głowie mam perspektywę więc
inna niezależną przyjemną do rozmyślań.


ale wracając do wczoraj
kompletnie nie wiem czego oczekiwałam i co chciałam osiągnąć
i dlatego tak bezpłciowo może 


































18L jak zapomniec dobre.











nic nie jest proste ;]
.